Adopcja prenatalna – fakty i mity
Adopcja komórek jajowych, czyli in vitro z komórkami jajowymi od dawczyni, to dla wielu kobiet jedyna szansa na urodzenie dziecka. Wskazaniami do wykonania tej metody zapłodnienia pozaustrojowego są m.in. nieudane próby zapłodnienia klasyczną metodą in vitro, wielokrotne poronienia, obciążenie chorobami genetycznymi i przejście leczenia nowotworowego. Drugą formą adopcji prenatalnej jest otrzymanie nasienia. Ten rodzaj adopcji prenatalnej jest uzasadniony w przypadku obniżonej liczby plemników w nasieniu, ich nieprawidłowej ruchliwości, a także zaburzeń budowy gamet.
Adopcja prenatalna – 3 fakty
1. Adopcja prenatalna w przypadku mężczyzn jest prostsza niż in vitro z komórką jajową dawczyni.
Jeśli mężczyzna jest niepłodny, do zapłodnienia można doprowadzić po zastosowaniu leczenia objawowego – wystarczy wykorzystać pojedynczy plemnik. W przypadku kobiet sprawa jest bardziej skomplikowana – sama komórka jajowa nie wystarczy do rozrodu, trzeba przyjąć zarodek i stworzyć mu odpowiednie warunki.
2. Wybór kliniki leczenia niepłodności ma duży wpływ na powodzenie metody in vitro.
Pomimo tego, że adopcję prenatalną oferuje w Polsce wiele klinik, to różnią się one doświadczeniem i stopniem rzetelności. Dla przykładu – różne są kryteria dla potencjalnych dawczyń komórek jajowych. Zawsze robi się badania, aby potwierdzić, czy kobieta jest zdrowa, ale już opieka psychologiczna nie należy do standardu. W warszawskiej klinice – Invimed, wymaga się dodatkowo, by potencjalna dawczyni miała już przynajmniej jedno zdrowe dziecko.
3. Na skuteczność inseminacji można wpływać.
Ważna jest stymulacja homormonalna, ustabilizowanie prolaktyny oraz poszerzenie wejścia do macicy. Inseminacja nasieniem dawcy będzie miała większe szanse na powodzenie, jeśli nasienie zostanie podane tuż przed lub tuż po pęknięciu pęcherzyka Graafa. Na drugi dzień po zabiegu, lekarz powinien ocenić, czy pękł pęcherzyk.
Adopcja prenatalna – 3 mity
1. Adopcja komórek jajowych jest nieetyczna.
Dla wielu kobiet otrzymanie jajeczka od osoby niespokrewnionej jest jedyną szansą na macierzyństwo (przestały produkować komórki jajowe lub ich jajniki nie wytwarzają zdrowych komórek jajowych). Kobiety, które decydują się zostać dawczyniami, robią to najczęściej z bardzo szczytnych powodów, często same przeszły zapłodnienie pozaustrojowe i chcą się podzielić darem płodności z innymi.
2. Dawstwo komórek jajowych jest w Polsce nielegalne.
Dawstwo komórek jajowych jest w Polsce jak najbardziej legalne, pod warunkiem, że nie stanowi źródła dochodu. Zagadnienie to reguluje unijna dyrektywa z 2004 roku, nazywana dyrektywą tkankową, a także dyrektywy ją wprowadzające i wykonujące z 2006 roku.
3. Przyczyna niepłodności leży najczęściej po stronie kobiety.
Nie jest prawdą, że niepłodność jest częściej problemem kobiecym niż męskim. Według danych statystycznych w 35% przyczyny niepłodności leżą po stronie kobiet, w 35% po stronie mężczyzn, w 25% problem dotyczy obojga partnerów, a w 5% przypadków zdiagnozowanie przyczyny trudności zajścia w ciążę jest niemożliwe.
